Keywords
Abstract
Ushbu maqolada ingliz tarixshunosligida Markaziy Osiyo, ayniqsa Samarqandning o‘rganilishi jarayoni bosqichma-bosqich tahlil qilinadi. XVIII asr oxiri va XIX asr boshlarida ingliz tadqiqotchilari tomonidan yozilgan sayohatnomalar Sharq haqidagi dastlabki manbalar sifatida muhim ahamiyat kasb etadi. Bu davrda Samarqand ko‘pincha ekzotik, afsonaviy shahar sifatida tasvirlangan. XIX asrning ikkinchi yarmida esa ilmiy-ekspeditsion yondashuvlar paydo bo‘lib, tarixiy, madaniy va arxeologik tadqiqotlar kuchaydi. XX asrda ingliz tarixshunosligi Markaziy Osiyoni mustamlakachilik doirasidan tashqarida o‘rganishga intilib, postkolonial nazariya asosida yangi tahliliy yondashuvlarni shakllantirdi. XXI asrda esa global tarix, madaniy merosshunoslik va raqamli tarixshunoslik yo‘nalishlari orqali Samarqandning transsivilizatsion markaz sifatidagi o‘rni qayta talqin qilinmoqda. Maqolada ingliz tarixshunosligining metodologik evolyutsiyasi, orientalist stereotiplarning yemirilishi va fanlararo integratsiya jarayoni yoritiladi.
References
1. Barthold, V. V. Turkestan Down to the Mongol Invasion. London, 1928.
2. Burnes, Alexander. Travels into Bokhara. London, 1834.
3. Frankopan, Peter. The Silk Roads: A New History of the World. London, 2015.
4. Said, Edward. Orientalism. New York, 1978.
5. Grousset, René. The Empire of the Steppes. New Brunswick, 1970.
6. Reynolds, Gerald M. S. Cultural Crossroads of Central Asia. Cambridge, 2002.
7. British Museum Archives. Central Asian Collections, London, 2020.