Abstract
Ushbu maqola o‘zbek, ingliz, rus va turk tillarida takrorlash (reproduksiya) hodisasining lingvistik xususiyatlarini qiyosiy o‘rganishga bag‘ishlangan. Tadqiqotda har bir tilda takrorlashning grammatik shakllari, semantik funksiyalari va uslubiy qo‘llanilishi tahlil qilinadi. O‘zbek va turk tillari turkiy oilaga, rus tili slavyan oilasiga, ingliz tili esa german oilasiga mansub bo‘lib, takrorlash usullari va maqsadi jihatidan o‘ziga xoslikni namoyon etadi. Maqolada takrorlashning leksik, sintaktik va fonetik shakllari, ularning ifoda usullari va matndagi ahamiyati ko‘rib chiqiladi. Shuningdek, takrorlashning nutqning ta’sirchanligini oshirish, urg‘u berish, ritm yaratish va ma’noni kuchaytirish kabi vazifalari ham o‘rganiladi. Tillararo qiyoslash takrorlashning universalligini va madaniy-lingvistik xususiyatlarini aniqlash imkonini beradi. Maqola natijalari tarjima nazariyasi, stilistika va nutq madaniyati sohalarida foydali bo‘lishi mumkin.
References
Абдуллаева, Р. (2003). Тил ва нутқ маданияти. Тошкент: Фан, 110-135 betlar.
2. Бегматов, Э. (1998). Адабий тил ва услуб. Тошкент: Ўзбекистон, 145-170 betlar.
3. Миртожиев, М. (1996). Стилистика. Тошкент: Ўқитувчи, 180-205 betlar.
4. Расулов, Р. (2011). Адабий матн лингвистик таҳлили. Тошкент: Akademnashr, 210-235 betlar.
5. Ҳожиев, А. (1974). Лингвистик терминларнинг изоҳли луғати. Тошкент: Ўқитувчи, 250-275 betlar