Keywords
Abstract
ushbu maqolada qadimgi turkiy tildagi ravishlarning qo‘llanilishi, ularning semantik turlari hamda yasalish xususiyatlari tarixiy matnlar asosida tahlil qilinadi. Qadimgi bitiklarda uchraydigan tub va yasama ravishlarning holat, payt, o‘rin, miqdor-daraja va maqsad ma’nolarini ifodalashi misollar orqali yoritilgan. Shuningdek, ravishlarning o‘sha davrdagi shakli bilan hozirgi o‘zbek tilidagi ko‘rinishlari o‘rtasidagi farqlar ko‘rsatib beriladi. Matnda ravishlarning affiksatsiya yo‘li bilan yasalishi, xususan “-ca/-ce” qo‘shimchasi yordamida hosil bo‘lgan shakllarning vazifasi misollar yordamida izohlanadi. Tadqiqot qadimgi turkiy til ravishlarining funksional imkoniyatlarini va ularning tarixiy rivojlanish jarayonidagi o‘zgarishlarini ochib beradi.
References
1. Rahmonov N., Sodiqov Q. O‘zbek tili tarixi. - Toshkent: O‘zbekiston faylasuflari milliy jamiyati nashriyoti, 2009, 170-173-betlar.
2. Абдурахмонов Н. Қадимий туркий тили. Тошкент “Ўқитувчи” 1989. - 157 б.
3. Абдураҳмонов Ф., Рустамов А. Қадимий туркий тили. Тошкент “Ўқитувчи” 1982. - 164 б.
4. Азимов И., Рахматов М. Қадимий туркий тили. Тошкент: 2005. - 134 б.
5. Қ. Содиқов. Көк турк битиклари: матн ва унинг тарихий талқини. Тошкент, 2004, - 144б.