Abstract
Yoshim 11 da. Xayot sinovlari meni katta yoshli insonlardek qilib qo‘ydi. Onam yolg‘iz o‘zi bizni tarbiya qilib kelmoqda. Goh kuladi, goh yig‘laydi. Goh gapiradi, goh gapirmaydi. Ammo shuni bilamanki ular juda charchaydilar. Shunday bo‘lsada, kelishi bilan o‘qishim maktabim xaqida so‘raydi. Onam eshikdan kirishi bilan bag‘riga otilaman.